Psalmen 139:7-12

Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?

Stijg ik ten hemel: Gij zijt er; Daal ik in het dodenrijk af: Gij zijt er!

Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:

Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.

Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:

Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!